ZAMIŁOWANIE W STAROŻYTNEJ TRADYCJI

Przeciwko nim zwracały się ostre sprze­ciwy zamiłowanych w starorzymskiej tradycji obywateli. Przy końcu II w. n. e. zaznacza się niechęć do noszenia uciążliwej ze względu na rozmiary i kunsztowny układ fałdów togi, którą zaczynają zastępować mne, wygodniejsze okrycia. Od III w. dominują w nurcie obcej mody wpływy wschodniej odziezy, barwnej i ozdobnej. Używanie kosztownych tkanin jedwabnych ograniczało się początkowo do wąskiego kręgu dworskiego. Wzorzyste tkaniny jedwabne pochodzenia chiń­skiego surowa przędza jedwabna, również chińska, przychodziły do Rzymu za pośrednictwem z  Chinami. Naszkicowany podział historii odzieży rzymskiej, który ilustrują bogate materiały ikonograficzne w rzymskiej sztuce portretowej i malarstwie, zwłaszcza dekoracji katakumb, uzupełniają ponad to zabytki odziezy tkanin oraz ozdob, przeznaczonych na tuniki i okrycia, znalezione w czasie prac wykopaliskowych w Egipcie i Syrii.