WYDŁUŻONE POSTACIE

Wydłużone i nieco sztywne postacie, stojące między ozdobnymi kolumienkami, są przedstawione w pewnej konwencji artystycznej, która jest widoczna w traktowaniu draperii płaszczy lub w spływie fałdów sukni ko­biecych; zawierają jednak wielkie bogactwo szczegółów. Ubiory męskie na posągach w Chartres — to długie tuniki i narzucone na nie płaszcze przenie­sione ze współczesnej mody sycylijskiej, która naśladowała wzory z Konstantynopola. Charaktery­styczną cechą męskich ubiorów wierzchnich (bliaud) było skrócenie i poszerzenie rękawów, tak że ukazywały się wąskie rękawy spodniej szaty z cienkiej tkaniny, często płóciennej (chainse), równie długiej, dochodzącej do kostek. Długie dworskie ubiory, używane także do jazdy konnej, otrzymy­wały na przodzie – dla ułatwienia przy wsiadaniu na konia — rozcięcie, podobne jak przy ubiorach bizantyńskich co do wykończenia, lecz dłuższe.