W OKRESIE KLASYCZNYM

W okresie klasycznym ustalił się zwyczaj, że brzegi tkaniny w dzie­łach sztuki przedstawiano spływające równoległymi załomami fałdów. Fałdy tak ujęte są w słynnych dziełach Fi- diasza: posągu Ateny w Partenonie i Atena Lemnia. Gdy pasek umiesz­czano pod „odrzutką”, wówczas moż­na było dość długą część peplosu za­rzucić jako zasłonę na głowę. Powsta­wał wówczas efektowny układ przesu­niętych ku przodowi fałdów „odrzutki” ze zwisającym w dół narożem. Najwygodniejszy w użyciu był dla ko­biety peplos zeszywany na boku aż do pachy, z pozostawieniem swobodnej, nie przepasanej, dość długiej „odrzutki”. Taki peplos, w całości zeszyty, miał układ harmonijny, symetryczny, po spięciu fibul na ramionach i sta­rannym wykończeniu układu fałdów pod paskiem.