UKŁAD TOGI
Układ togi rozpoczynano od części zwisającej pionowo od lewego ramienia (zwanej lacinią; 88 a, b). Przy pierwszym okrążeniu tkaniną tworzyła się część fałdów zwana praecinctura, za drugim okrążeniem powstawał sinus — część togi zmarszczona w górze, dużym łukiem spadająca poniżej kolana. Układanie togi kończyło się przerzuceniem ponad lewym ramieniem reszty tkaniny ułożonej starannie tylnej lacinii. Część draperii pod nazwą umbo powstawała po podciągnięciu w górę części zwisającej pionowo na przodzie dla uregulowania długości lacinii. Zwracano uwagę na zachowanie dobrych proporcji w poszczególnych grupach fałdów, ustalonych przez tradycję; unikać należało zbyt wielkiej długości togi na przodzie, gdyż mogło to grozić upadkiem przy potknięciu się na wlokącej lacinii. Wszelki nieład w układzie draperii raził znawców z okresu cesarstwa.
