UBIORY POZBAWIONE DROBIAZGOWEGO WYKOŃCZENIA
Ubiory kobiece w XIII w. pozbawione są drobiazgowego wykończenia i zdobności szat poprzedniego okresu. W prostocie układu swobodnie spływającej w licznych fałdach tkaniny postać kobieca w sukni przepasanej (surcot) nie traci wysmukłości, zalecanej przez kanon piękności idealnej w XIII w. W ubiorach spodnich, jak świadczą wzmianki we francuskich źródłach literackich, starały się kobiety o dostosowanie sukni do kształtów ciała i podkreślanie wysmukłej sylwety . Suknie wierzchnie, które widzimy we francuskiej rzeźbie pełnej, jedynie w górnej części gładko przylegają; poniżej luźno zapiętego wąskiego paska z długim zwisającym od sprzączki końcem spływają w licznych miękkich fałdach, układających się wokoło niewidocznych stóp. Druga odmiana wierzchniej sukni kobiecej, szyta bez rękawów, skrojona była w ten sposób, że już od ramion spływały fałdy ku dołowi.
