UBIORY BIZANTYŃSKIE

Przeniesienie stolicy państwa w r. 330 do Konstantynopola stanowiło dalszy etap w orientali- zacji reprezentacyjnych ubiorów dworu cesarskiego przy postępującym rozbudowaniu ceremoniału dworskiego na sposób wschodni. Za cesarza Dioklecjana wprowadzono etykietę dworską wzorowaną na perskiej; w ubiorze cesarskim ustalił się w tym czasie zwyczaj używania złotego diademu z barw­nymi kamieniami. Diadem, złożony z oprawnych w złoto kamieni, umieszczonych na przepasce z lamy złotej wiązanej w tyle głowy, nosił cesarz Konstantyn Wielki od 325 r. — rocznicy dwudziesto­lecia objęcia władzy. Oprócz tego giętkiego diademu miał istnieć już za czasów Konstan­tyna Wielkiego diadem w kształcie sztywnej złotej obręczy, wysadzanej kamieniami, który zdobił głowy następców cesarza.