TUNIKI Z REKAWAMI

Tuniki z rękawami z III w. różniły się od tunik klasycznych krojem i szerokością tkaniny potrzebnej do sporządzenia ubioru. Charakterystyczną cechą kroju w tzw. tunica inconsutilis, to jest tuniki nieszytej, były rękawy nie doszywane, lecz skrojone w całości z jednolitej tkaniny odpowiedniej szerokości. W wypadku gdy rękawy przy większych rozmiarach ubioru okazały się za krótkie, można było doszyć dolną ich część z mankietami. Według średniowiecznej tradycji tunika nieszyta (tunica inconsutilis) była ubiorem Chrystusa. W ikonografii chrześcijańskiej temat przygotowywania tego ubioru przez Matkę Boską był często opracowywany, m. in. w rycinie Stwosza; mała tunika o tej formie stanowi ośrodek kompozycji.