TAFTY JEDWABNE
Były to lekkie lub grubsze tafty jedwabne o barwach obecnie przygasłych, które niewątpliwie także sprzedawano i w Rzymie. Oprócz tkanin czysto jedwabnych znaleziono także półjedwabne tkaniny z II w. n. e., chińskiego wyrobu, w których umiejętnie podkreślano połysk przędzy jedwabnej, dając dość grubą osnowę lnianą, którą przykrywał delikatny, słabo kręcony wątek jedwabny, tworząc na powierzchni prążki. Charakterystyczną cechą wyrobów chińskich II w. jest miękkość i połysk tkanin czysto jedwabnych, bardzo cienkich, którą osiągali tkacze przez użycie słabo kręconej nici w osnowie i wątku. W początkach III w. popyt na tkaniny jedwabne w Rzymie wzrósł znacznie.
