SZATY DŁUGIE I FAŁDZISTE W PIERWSZEJ POŁOWIE XIV WIEKU
Moda męskich długich ubiorów utrzymywała się ze zmianami w szczegółach kroju i wykończenia jeszcze przez 1. poł. XIV w. Ze względu na swobodę ruchów, konieczną przy wsiadaniu na konia, wprowadzone zostały w latach trzydziestych XIV w. drobne udogodnienia. Dla skrócenia ubiory podciągano w pasku i rozcinano sięgające jeszcze do kostek ubiory wierzchnie (surcot) z przodu, z tyłu, a nawet i po bokach. Takie rozcinanie ubioru cywilnego wprowadzone zostało z rycerskich szat tzw. cotte d’armes. noszonych na kolczudze. Charakterystyczną cechą mody męskiej w 1. poł. XIV w. jest zwężenie i dopasowanie części górnej ubiorów męskich przy pozostawieniu szerokiej części dolnej. Równomierne rozłożenie fałdów w męskich ubiorach wskazuje na postęp w krawiectwie.
