RZYMSKA BIŻUTERIA

Ubiory kobiet plebejskiego po­chodzenia w zasadniczej formie i układzie tunik i płaszczy były podobne do szat patrycjuszek; róż­nice polegały na jakości tkanin i innym kolorycie ogólnym. Prze­ważały barwy naturalne wełny: kremowy, biały, szary, szarobrązo- wy, lub kolory niezbyt intensywne, otrzymywane z barwników roślin­nych. W okryciach wierzchnich miały kobiety plebejskiego środo­wiska praktyczne, chroniące przed deszczem paenule, a także wełniane, prostokątne chusty, podobne do pallium i mniejszej palli.Biżuteria kobiety rzymskiej nie przedstawiała tak wysokiej wartości artystycznej, jak greckie klejnoty; była raczej obliczona na efekt de­koracyjny. Użyte w tym celu barw­ne kamienie miały ciężkie oprawy złote w naszyjnikach i diademach. W klejnotach późnego okresu cesarstwa często stosowano numizmaty, wprawiane do wisiorków i bransolet; wykazują one niski poziom pracowni złotniczych i niewybredne upodobanie klienteli .