OD CZASÓW KONSTANTYNA WIELKIEGO
Od czasów Konstantyna Wielkiego chlamida cesarska stale była z tkaniny (w odcieniu blatta) o zastrzeżonej dla użytku wyłącznego cesarza barwie purpury tyryjskiej — ciemnoczerwonej. Niższym stopniem barwy była purpura fioletowa. Książęta i władcy zależni od Bizancjum nosić mogli tylko białą chlamidę z purpurowym tablion (prostokątem tkaniny naszytym na prostym brzegu chlamidy). Dowodem zainteresowania cesarza wspaniałym ubiorem i klejnotami było założenie w 333 r. pracowni tkackich i złotniczych w zabudowaniach pałacu cesarskiego, które miały produkować wyłącznie na potrzeby dworu cesarskiego. Sprawami organizacji i rozwoju manufaktur cesarskich interesowali się następcy Konstantyna Wielkiego w IV i V w., którzy wydali w swych edyktach przepisy administracyjne dla regulowania spraw produkcji i zbytu towarów, rozdziału surowca, organizowania pracowników manufaktur cesarskich i prywatnych rzemieślników.
