GATUNEK JEDWABNIKÓW
Gatunek jedwabników, który dostarczał tej przędzy w starożytności (Pachypasci otus, Drury), obecnie już nie hodowany, był rozpowszechniony w Małej Azji, w Palestynie, na wybrzeżach Morza Adriatyckiego. Gąsienica tego owada żywiła się liśćmi różnych gatunków drzew, m. in. dębu. Z kokonów tego gatunku jedwabników otrzymywano jedwab bardzo delikatny, biały lub jasnoszary, który dobrze przyjmował barwniki. Z przędzy otrzymywanej z kokonów jedwabników chińskich (Bombyx MoriL.) wyrabiano i barwiono w Syrii w II w. tkaniny wzorzyste o motywach geometrycznych, stosując zwykle sploty czynowate (rządkowe). Przeważająca ilość znalezionych podczas prac wykopaliskowych w Palmirze i miastach syryjskich tkanin jedwabnych, pochodzących z II w. n. e., była pochodzenia chińskiego.
