FRYZURY KOBIECE W OKRESIE ARCHAICZNYM
Archaiczny kobiecy chiton joński, tylko częściowo widoczny spod himationu, był przed upięciem drobno uplisowany i sfalowany. Po bokach ubioru były zwykle dwa zeszycia z pozostawieniem jotworów na ręce, górne zaś brzegi chitonu łączyły gęsto zestawione drobne, okrągłe fibule . Wobec nadmiaru szerokości tkaniny części spięte fibulami opadały jak rękawy na ramiona. Jeżeli nie było przewidziane okrycie chitonu draperią himationu, mogła występować w chitonie „odrzutką dochodząca poniżej pasa lub też zbędną długość ubioru redukowano przez umieszczenie wysoko w stanie jednego paska, nieco zaś niżej drugiego, pomiędzy nimi zaś wyciągano tkaninę, która zwisała na biodrach.W późniejszym malarstwie wazowym okresu klasycznego widoczne są niezliczone warianty kobiecego chitonu jońskiego z „odrzutką” lub bez, falującego przy każdym ruchu kobiety.Fryzury kobiece w okresie archaicznym były równie starannie układane i trefione, ak męskie. Włosy spięte były na tyle głowy dość wysoko, nad czołem ułożone w spiralne loczki; około uszu spływały na szyję pofalowane pasma włosów. Znane było również przewiązywanie włosów taśmą (taenia), barwioną na żywe odcienie barwy czerwonej.
