EFEKT PIĘKNEJ DRAPERII

Schemat  układu chlamidy był prosty: powstawała przez upięcie na prawym ramieniu prostokątnej tkaniny (około 2,30 mxl,40 m). Pozostawienie dość długich luźnych końców przyczy­niało się do efektownego układu fałdów okrycia. Na spinanym boku chlamidy tworzyły się fałdy spiralne, bardzo bogate w po­zycji spokojnej, natomiast przy jeździe konnej unosiły się rozwia­ne końce chlamidy, którym starożytni nadawali nazwę „skrzydeł tessalskich”. Jeżeli rozmiary tkaniny przeznaczonej na chlamidę były małe i trzeba było ją uchwycić fibulami tuż koło naroży, prze­padał motyw rozwiania draperii płaszcza i nie było bogatego układu fałdów. Efekt pięknej draperii podkreślały wykonane w wątku barwne pasy na wąskich bokach tkaniny.