CHITON BEZ RĘKAWÓW

Chi­ton wiązano lub spinano na ramionach sprzączka­mi. Na przodzie tkanina między sprzączkami była zawsze nieco ku przodowi wyciągnięta i pofałdowana, w tyle zaś chiton dość gładko przylegał na karku. Ubiór z tkaniny o tych proporcjach po przepa­saniu dochodził do kolan. Gdy na chiton wzięto większą tkaninę, skracano ją podwójnym przepasaniem , a między paskami powstawał wałek z fałdów, tzw. kolpos. Rzadko spotykanym sposobem skrócenia męskiego chito­nu wełnianego było utworzenie u góry „odrzutki“ z nad­miernej długości. Bez przepasania nosić mogły chiton tylko małe dzieci.  Chiton bez rękawów noszono czasem obsunięty i od­pięty na prawym ramieniu przy pracy wymagającej swobody ruchów; wówczas trudno byłoby go odróżnić od eksomidy (exomis), którą w życiu codziennym, pełnym wysiłków i pracy, nosili żołnierze, marynarze i rzemieślnicy.